• خانه 

روزهای آفتابی...شبهای مهتابی

تاثیر وتأثر در عالم ولو عبادات فردی!

31 مرداد 1404 توسط Maryam

هیچ عبادت و اطاعتی صرفا فردی نیست و نقش و آثار  اجتماعی دارند 

عالَم خلقت، در عین کثرت و تنوع، یکپارچه آفریده شده است، لذا تمامی اجزای آن به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، با یکدیگر در ارتباطند و تأثیر و تأثر دارند.

طبق قانون پایستگی انرژی ، انرژی صرفت از حالتی به حالت دیگر در می آید . با این بیان میتوان گفت حتی اثر حاصل از عبادات فردی نیز اثر گذار بر عالم است.  و این حقیقت دارد، چرا که هیچ شکافی در این عالَمِ به هم پیوسته، وجود ندارد:

«الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ» (المُلک، 3)

- همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد؛ در آفرينش آن [خداى] وجود بخش (رحمان)، هيچ گونه تفاوت [خلاء، شکاف و بی‌نظمی] نمى‌‏بينى؛ باز هم بنگر، آيا خلل [و شکافی] مى‌‏بينى؟!

انسان نیز به صورت منفرد زندگی نمی‌کند، بلکه به غیر از ارتباط با طبیعت و ماورای آن، زندگی اجتماعی دارد؛ لذا کاری نمی‌کند، مگر آن که تأثیر جهانی و عمومی داشته باشد؛ به عنوان مثال: اگر کسی بذری بکارد یا گیاهی بچیند، بر تمامی طبیعت و زندگی انسان‌ها و حیوانات و محیط زیست، اثر می‌گذارد.

در قرآن و تذکرات قرآنی بنگرید 

چنانچه آمده  صِرف ایمان و عمل صالح فردی، برای رشد و سعادت در دنیا و آخرت کافی نیست، بلکه لازم است «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» صورت پذیرد . یعنی باید پس از اصلاح خویشتن، دیگران را به حق و استقامت توصیه نمود.

در  فراز دیگری از کلام  قرآن چنین امر شده  «وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ - و در نيكوكارى و پرهيزگارى با يكديگر همكارى كنيد و در گناه و تعدى دستيار هم نشويد» (المائدة، 2)؛ چنان که فرمود:«مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا» (المائدة، 32) - هر کس انسانی را جز برای حق، [مانند جنگ با متجاوزان یا قصاص]، یا بدون آنکه فسادی در زمین کرده باشد، بکُشد، چنان است که همه انسان‌ها را کشته، و هر کس انسانی را از مرگ برهاند و زنده بدارد (احیا کند)، گویی همه انسان‌ها را زنده داشته است.

همه این موارد نشان از پیوستکی ،تاثیر وتاثر دارد 

برخی گمان دارند که عباداتی چون نماز، روزه، حجّ، تلاوت قرآن مجید، تحصیل علم، تلاش برای کسب حلال و رعایت برخی دیگر از احکام،صرفا عبادات فردی و شخصی می‌باشد؛ در حالی که حتی عبادت، فردی وانجام تکالیف فردی، آثار اجتماعی دارند

تک تک افراد جامعه ایمانی اگر عبادات فردی خود را انجام دهند ایا تاثر اجتماعی دیده نمیشود؟؟ 

 در محضر ذات اقدس اله ، بندگان یا از اعضای “حزب الله” هستند و یا از اعضای “حزب الشیطان” و حد وسطی وجود ندارد؛ لذا اگر مؤمنی در یک محیط کفرآلود،  نمازی بگذارد، خود را جزو گروه مؤمنان اعلام می‌نماید و به صورت جمع می‌گوید: «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ - ما تو را بندگی می‌کنیم و ما از تو یاری می‌طلبیم»؛ و هنگام دعا نیز برای تمامی این گروه دعا می‌کند  «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ - ما را به راه راست هدایت فرما» و  کسی که روزه می‌گیرد، یکی از اعضای جامعه را به ایمان و تقوا سوق می‌دهد؛ و آن که قرآن کریم را تلاوت می‌نماید، علم و ایمان یکی از اعضای جامعه را تقویت می‌نماید و زبانش را گویای وحی الهی می‌گرداند که آثارش تا ابد به دیگران نیز منتقل می‌شود.

بنابراین، هیچ عبادت و اطاعتی، صِرفاً فردی نیست و همه نقش و آثار اجتماعی دارند؛ و هر چه آثار اجتماعی داشته باشد، حتماً بار فرهنگی، تربیتی، اخلاقی، اقتصادی و سیاسی نیز دارد.

انحرافات و گناهان نیز چنین هستند

 هیچ انحراف و گناهی، حتی اگر به تنهایی و در خلوت به انجام رسد، یک گناه فردی و بدون تأثیر بر دیگران نمی‌باشد!

آن که کفر و شرک می‌ورزد و می‌گوید: «این نظر و اعتقاد شخصی خودم است و به دیگران ربطی ندارد!»، یا آن که مبتنی بر جهل و تکبرش، مرتکب گناهان عدیده‌ای می‌شود و مدعی است: «اینها تمایلات و رویکردهای شخصی خودم می‌باشد و دیگران حق مخالفت و ممانعت ندارند!» کاملاً در اشتباه است، چرا که نه تنها یکی از اعضای جامعۀ انسانی را منحرف و فاسد نموده است، بلکه جهل، تکبر، انحراف و تباهی او، بر تمامی اعضای محیط و جامعه انسانی اثر می‌گذارد!

دقت شود که آثار رویکردها، گفتارها و کارهای نیک یا بد، شخصی و مقطعی نمی‌باشند، بلکه تا آخرین روز حیات دنیا، ادامه دارند و منتقل می‌شوند.

از این‌رو، کسی گمان ننماید که اگر کار خوبی انجام داد و عبادتی نمود، در دنیا اثر شخصی و مقطعی دارد و در آخرت به او ثوابی چون سیب و گلابی و قصر و حور بیشتری می‌دهند؛ یا اگر کار بد و گناهی انجام داد، آثارش فردی است و در آخرت او را به جهنم می‌برند و معذب می‌کنند! خیر؛ بلکه تمامی اعمال، با آثار آنها تا قیامت ثبت شده و به نتیجه می‌رسند:

«إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ» (یس، 12)

- ما هستيم كه مرده‌ها را زنده مى‌كنيم و آن چه از پیش نموده‌اند و آثار آنان را مى‌نويسيم و همه چيز را در امامى آشكار [یا همان لوح محفوظ] شماره كرده‌ايم.

● بنابراین، دقت داشته باشیم که نه هیچ اطاعت و عبادتی صرفاً فردی می‌باشد و آثارش فقط متوجه فرد می‌شود، و نه هیچ انحراف و گناهی صرفاً فردی و بی‌تاثیر در دیگران می‌باشد؛ و دیگر آن که این آثار، تا آخرین روز حیات بشر در زمین، ادامه دارد.

 

 

 

 

 1 نظر

باشگاه زندگی با قران (حفظ قران رایگان)

29 مرداد 1404 توسط Maryam

اگه دوست داری قرآن 📖 حفظ کنی اما هنوز درگیر انتخاب استاد و روش ها و… هستی بهت پیشنهاد میدهم در باشگاه زندگی با قرآن یکبار شرکت کنی 

ضرر نمیکنی نهایتا یک سوره را  با درک مفاهیم حفظ میکنی  و آن وقت بهتر میتونی برای ادامه تصمیم بگیری 

آموزش در این باشگاه اولا رایگان و با فهم معانی قرآن هست و ثانیا برای هر دو جنس خانم و آقا برگزار می شود 

دومین چالش حفظ قرآن در باشگاه زندگی با قرآن

حفظ سوره ضحی 
گروهای سنی 
 5تا7سال در سه جلسه
8تا10سال در دو جلسه
 ۱۱تا۱۴سال در یک جلسه

حفظ سوره نازعات 
گروهای  سنی
بزرگسالان دوجلسه
 ۱۵تا۱۸ سه جلسه
۱۱تا۱۴ ( سواد قرائت داشته باشند) در ۴جلسه
 ۸تا۱۰سال  (سواد قرائت داشته باشند  ) در ۶جلسه

⏰ شروع  کلاسها از هفته دوم مرداد ماه با تکمیل ظرفیت هر کلاس ۲۰نفر 

جهت ثبت نام به‌کانال موسسه در تلگرام یا ایتا مراجعه نموده و به ادمین ثبت نام پیام دهید

https://eitaa.com/Quranetwork

https://t.me/Quranetwork

أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤

                                    

 نظر دهید »

شکایت قرآن در روز قیامت

28 مرداد 1404 توسط Maryam

قران وعترت

شكایت قرآن از مردم در روز قیامت:
در كتاب «وسائل الشّیعة » از حضرت رسول اكرم صلّی الله علیه وآله وسلّم روایت شده است كه : قَالَ: یَجیءُ یَوْمَ الْقِیَمَةِ ثَلَاثَةُ یَشْكُونَ: الْمُصْحَفُ وَالْمَسْجدُ وَالعِتْرَةُ.
یَقُولُ الْمُصْحَفُ: یَا رَبِّ حَرَّقُونِی وَ مَزَّقُونِی ، وَ یَقُولُ الْمَسْجِدُ: یَا رَبِّ عَطُّلُونِی وَ ضَیَّعُونِی . وَ تَقُولُ الْعِتْرَةُ یَا رَبِّ قَتُلوُنَا وَ طَرَدُونَا وَ شَرَّدُونَا؛ فَأَجْثُو لِلرُّكْبَتَینِ فِی الْخُصُومَةِ، فَیَقُولُ اللَهَ عَزَّوَجَلَّ لِی : أَنَا أَوْلَی بِذَلِكَ مِنْكَ. [«وسائل الشّیعة » طبع امیر بهادر؛ ج 1 ص 304]
«در روز قیامت سه گروه شكایت به پیشگاه خداوند متعال می آورند: قرآن و مسجد و عترت .
قرآن میگوید: ای پروردگار من ! مرا سوزانیدند و پاره پاره كردند. و مسجد میگوید: ای پروردگار من مرا معطّل و بدون عمل گذاردند و حقّ مرا ضایع كردند. و عترت میگوید: بار پروردگارا ما را كشتند و دور كردند و متفرّق نموده و فراری دادند؛ و در مقابل پروردگار در دعوای خصومت و دادخواهی به دو زانوی خود می نشینم ، پس خداوند عزّو جلّ به من میگوید: من خودم اولویّت دارم از شما دربار ٌ خصومت و دادخواهی نسبت به آنان .»


قرآن از چه مواردی در قیامت شکایت می کند؟

💠 شاید شكایت قرآن به این مضمون باشد: خدایا! با این كه دستور تلاوت قرآن آمده، (سوره مزّمل، 20) ولى بسیارى از مسلمانان حتى نتوانستند از رو مرا بخوانند.
خدایا! بعضى كه مرا مى خواندند، حقِ ّ تلاوتم را ادا نمى كردند، یعنى بدون طهارت و وضو و تدبّر به سراغم مى آمدند و یا در تلاوتم عجله مى كردند.
خدایا! بعضى آیات مرا مى خواندند و مى فهمیدند، ولى عمل نمى كردند.
خدایا! بعضى كه عمل مى كردند، به دیگران نمى رساندند.
خدایا! بعضى در عمل به قرآن حتى از مخالفان قرآن هم عقب تر ماندند. چنانكه حضرت على (علیه َالسلام) در وصیت خود مى فرماید: مبادا دیگران در عمل به قرآن و استفاده از رهنمودهاى آن از شما مسلمانان جلو باشند.
خدایا! بعضى تنها به آیات عبادى و فردى عمل مى كردند و نسبت به هجرت و جهاد و ایثار و سیاست كه در متن آیاتم بود، بى اعتنا بودند و به بعضى آیات ایمان مى آوردند و نسبت به بعضى آیات بى تفاوت بودند.
خدایا! بعضى به جاى آن كه مرا قانون بدانند، وسیله نان دانسته و مال التّجاره خود قرار دادند، از خواندن و چاپ كردنم سرمایه اندوزى ها كردند.
خدایا! بعضى كه در فكر و روح خود انحرافى داشتند، آیات متشابه را (كه چند نوع مى توان معنا كرد) دستاویز اهداف خود قرار دادند. (آل عمران، 7)
خدایا! بعضى به جاى این كه در تفسیرم از مفسّران واقعى و پیامبر اكرم ( صلى الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم َالسلام) استمداد نمایند، از سلیقه هاى شخصى خود در تفسیر آیات كمك مى گرفتند.
خدایا! بعضى مرا وارونه معنا كردند و بعضى خوب مرا شناختند، ولى حقائق مرا نادیده گرفته و كتمان نمودند.( بقره، 174)
خدایا! به جاى این كه مرا براى دل هاى زنده بخوانند، (یوسف، 2) بر مردگان خواندند.
خدایا! به جاى آن كه مرا جزو اصیل ترین موادّ درسى قرار دهند، مرا از میان برنامه هاى درسى و نسل تحصیل كرده جدا كردند.
خدایا! بعضى تنها به هنگام تفأّل، استخاره و سوگند به سراغم مى آمدند.
گرچه در حدیث شكایت قرآن تنها درباره تحریف و قطعه قطعه كردن آمده است. (وسائل الشیعه، ج 3، ص 484) لیكن آنچه را ما از زبان حال قرآن نقل كردیم یك واقعیّتى است كه از طرف هواداران قرآن بر سر قرآن آمده است.

قرآن📖 از مخالفان خود شكایت مى كند:
خدایا! مرا ساخته فكر بشر دانستند. (نحل، 103)
خدایا! مرا افسانه هاى پیشینیان دانستند. (انعام، 25)
خدایا! شنیدن تلاوت مرا ممنوع كردند. (فصّلت، 26)
خدایا! به آورنده من تهمت سحر و جنون و كِهانت و كذب زدند. (طارق، 13)
خدایا! مرا مى شنیدند، ولى لجاجت كرده و ایمان نمى آوردند. (سبأ، 31)
به امید آنکه با تجدید نظری بر رفتارها و عملکردهای روزانه مان، در مسیر مهجوریت زدایی از این کتاب آسمانی ثابت قدم باشیم.

 

 نظر دهید »

تفاوت الرحمان و الرحیم

27 مرداد 1404 توسط Maryam

معنى رحمن و رحيم 

رحمان و رحيم، دو صفت هستند  كه از ماده رحمت اشتقاق يافته ‏اند، و رحمت صفتى است انفعالى، و تاثر درونى خاصى است  كه قلب هنگام ديدن كى كه فاقد چيزى و يا محتاج به چيزى است كه نقص كار خود را تكميل كند، متاثر شده، و از حالت پراكندگى به حالت جزم و عزم در مى‏آيد، تا حاجت و نقص او را جبران كند، چيزى كه هست اين معنا با لوازم امكانيش در باره خدا صادق نيست، و به عبارت ديگر، رحمت در خداى تعالى هم به معناى تاثر قلبى نيست، بلكه بايد نواقص امكانى آن را حذف كرد، و باقى مانده را كه همان اعطاء، و افاضه، و رفع حاجت حاجتمند است، به خدا نسبت داد.

تفاوت بین معنای رحمان و رحیم

“رحمان” صیغه مبالغه است و “رحیم” صفت مشبهه. صیغه مبالغه مفهوم گسترده تری از رحمت را منتقل می کند. برخی هر دو را صفت مشبهه یا هر دو را صیغه مبالغه دانسته اند، اما معتقدند که “رحمان” مبالغه بیشتری را می رساند.

برخی گفته اند که “رحیم” که صفت مشبهه است، مخصوص مؤمنان است و دلالت بر ثبات و استمرار دارد، اما “رحمان” که صیغه مبالغه است چنین دلالتی ندارد.

در نگاه شهید مطهری، رحمان و رحیم دو صفت از صفات الهی هستند که هر دو به معنای رحمت هستند، اما در دامنه و گستره رحمت با یکدیگر تفاوت دارند. رحمان به معنای رحمت عام و گسترده خداوند است که شامل همه موجودات، چه مومن و چه کافر، چه نیکوکار و چه بدکار می‌شود. در مقابل، رحیم به معنای رحمت خاص خداوند است که شامل حال بندگان خاص او، یعنی مومنان و نیکوکاران می‌شود. به عبارت دیگر، رحمان رحمت در دنیا و رحیم رحمت در آخرت است.

“رحمان” نام مخصوص خداوند است و به غیر او اطلاق نمی شود، در حالی که “رحیم” هم به خداوند و هم به غیر او گفته می شود. این تفاوت نشان می دهد که مفهوم “رحمان” رحمت گسترده تری است.

 در ادبیات عرب قاعده ای وجود دارد که واژه ای که حروف بیشتری دارد، مفهوم آن نیز وسیع تر است. از آنجا که “رحمان” پنج حرفی و “رحیم” چهار حرفی است، مفهوم “رحمان” وسعت بیشتری دارد.”

تفاوت بین اسماء “رحمان” و “رحیم” در قرآن  

“رحمان” به صورت مطلق برای خداوند آمده و بیانگر عموم رحمت او است.

“رحیم” اغلب مقید به مؤمنان و برخی دیگر است و نشان دهنده رحمت خاص خداوند نسبت به آنها.

بعضی از آیات و روایات نیز این تفاوت را تأیید می کنند.

گرچه گاهی این دو اسم به یک معنا به کار رفته اند، اما این موارد استثنایی هستند و تفاوت کلی میان آنها را نقض نمی کنند

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:

اِنَّ عِیسَی بْنَ مَرْیمَ قَالَ: اَلرَّحْمَنُ رَحْمَانُ الدُّنْیا وَ الرَّحِیمُ رَحِیمُ الْآخِرَةِ.

عیسی بن مریم گفت: رحمان، رحمت گر دنیا (نسبت به مومن و کافر) و رحیم، مهربانِ آخرت (فقط برای مومنین) است. (مجمع البیان، ج 1، ص 93)

خلاصه : 
«رحمان» و «رحيم» هر دو از ریشه «رحمت» گرفته شده است. «رحمان» اشاره به رحمت عام خداوند دارد. که شامل دوست و دشمن و مومن و کافر می شود؛ زیرا به وفور و کثرت رحمت و فراگیری آن دلالت دارد
در حالى كه «رحيم» به رحمت خاص خداوند به بندگان شایسته و با ایمان اشاره دارد؛ زیرا این صیغه دلالت بر دوام  رحمت دارد. بنابراين رحمانيت خداوند سبب شده است كه فيض نعمتش دوست و دشمن و مؤمن و كافر را شامل شود؛ ولى رحيميّت او ايجاب مى كند كه مؤمنان را مشمول مواهب خاصّى در دنيا و آخرت قرار دهد كه دور افتادگان از خدا و بى خبران از آن محرومند

 نظر دهید »

شکایت قرآن

26 مرداد 1404 توسط Maryam

قرآن در قیامت از چه کسانی شکایت می کند؟

شكایت قرآن از مردم در روز قیامت:
در كتاب «وسائل الشّیعة » از حضرت رسول اكرم صلّی الله علیه وآله وسلّم روایت شده است كه : قَالَ: یَجیءُ یَوْمَ الْقِیَمَةِ ثَلَاثَةُ یَشْكُونَ: الْمُصْحَفُ وَالْمَسْجدُ وَالعِتْرَةُ.
یَقُولُ الْمُصْحَفُ: یَا رَبِّ حَرَّقُونِی وَ مَزَّقُونِی ، وَ یَقُولُ الْمَسْجِدُ: یَا رَبِّ عَطُّلُونِی وَ ضَیَّعُونِی . وَ تَقُولُ الْعِتْرَةُ یَا رَبِّ قَتُلوُنَا وَ طَرَدُونَا وَ شَرَّدُونَا؛ فَأَجْثُو لِلرُّكْبَتَینِ فِی الْخُصُومَةِ، فَیَقُولُ اللَهَ عَزَّوَجَلَّ لِی : أَنَا أَوْلَی بِذَلِكَ مِنْكَ. [«وسائل الشّیعة » طبع امیر بهادر؛ ج 1 ص 304]
«در روز قیامت سه گروه شكایت به پیشگاه خداوند متعال می آورند: قرآن و مسجد و عترت .
قرآن میگوید: ای پروردگار من ! مرا سوزانیدند و پاره پاره كردند. و مسجد میگوید: ای پروردگار من مرا معطّل و بدون عمل گذاردند و حقّ مرا ضایع كردند. و عترت میگوید: بار پروردگارا ما را كشتند و دور كردند و متفرّق نموده و فراری دادند؛ و در مقابل پروردگار در دعوای خصومت و دادخواهی به دو زانوی خود می نشینم ، پس خداوند عزّو جلّ به من میگوید: من خودم اولویّت دارم از شما دربار ٌ خصومت و دادخواهی نسبت به آنان .»

قرآن از چه مواردی در قیامت شکایت می کند؟

 شاید شكایت قرآن به این مضمون باشد:

خدایا! با این كه دستور تلاوت قرآن آمده، (سوره مزّمل، 20) ولى بسیارى از مسلمانان حتى نتوانستند از رو مرا بخوانند.
خدایا! بعضى كه مرا مى خواندند، حقِ ّ تلاوتم را ادا نمى كردند، یعنى بدون طهارت و وضو و تدبّر به سراغم مى آمدند و یا در تلاوتم عجله مى كردند.
خدایا! بعضى آیات مرا مى خواندند و مى فهمیدند، ولى عمل نمى كردند.
خدایا! بعضى كه عمل مى كردند، به دیگران نمى رساندند.
خدایا! بعضى در عمل به قرآن حتى از مخالفان قرآن هم عقب تر ماندند. چنانكه حضرت على (علیه َالسلام) در وصیت خود مى فرماید: مبادا دیگران در عمل به قرآن و استفاده از رهنمودهاى آن از شما مسلمانان جلو باشند.
خدایا! بعضى تنها به آیات عبادى و فردى عمل مى كردند و نسبت به هجرت و جهاد و ایثار و سیاست كه در متن آیاتم بود، بى اعتنا بودند و به بعضى آیات ایمان مى آوردند و نسبت به بعضى آیات بى تفاوت بودند.
خدایا! بعضى به جاى آن كه مرا قانون بدانند، وسیله نان دانسته و مال التّجاره خود قرار دادند، از خواندن و چاپ كردنم سرمایه اندوزى ها كردند.
خدایا! بعضى كه در فكر و روح خود انحرافى داشتند، آیات متشابه را (كه چند نوع مى توان معنا كرد) دستاویز اهداف خود قرار دادند. (آل عمران، 7)
خدایا! بعضى به جاى این كه در تفسیرم از مفسّران واقعى و پیامبر اكرم ( صلى الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم َالسلام) استمداد نمایند، از سلیقه هاى شخصى خود در تفسیر آیات كمك مى گرفتند.
خدایا! بعضى مرا وارونه معنا كردند و بعضى خوب مرا شناختند، ولى حقائق مرا نادیده گرفته و كتمان نمودند.( بقره، 174)
خدایا! به جاى این كه مرا براى دل هاى زنده بخوانند، (یوسف، 2) بر مردگان خواندند.
خدایا! به جاى آن كه مرا جزو اصیل ترین موادّ درسى قرار دهند، مرا از میان برنامه هاى درسى و نسل تحصیل كرده جدا كردند.
خدایا! بعضى تنها به هنگام تفأّل، استخاره و سوگند به سراغم مى آمدند.
گرچه در حدیث شكایت قرآن تنها درباره تحریف و قطعه قطعه كردن آمده است. (وسائل الشیعه، ج 3، ص 484) لیكن آنچه را ما از زبان حال قرآن نقل كردیم یك واقعیّتى است كه از طرف هواداران قرآن بر سر قرآن آمده است.

قرآن از مخالفان خود شكایت مى كند:
خدایا! مرا ساخته فكر بشر دانستند. (نحل، 103)
خدایا! مرا افسانه هاى پیشینیان دانستند. (انعام، 25)
خدایا! شنیدن تلاوت مرا ممنوع كردند. (فصّلت، 26)
خدایا! به آورنده من تهمت سحر و جنون و كِهانت و كذب زدند. (طارق، 13)

https://t.me/Quranetwork
خدایا! مرا مى شنیدند، ولى لجاجت كرده و ایمان نمى آوردند. (سبأ، 31)
به امید آنکه با تجدید نظری بر رفتارها و عملکردهای روزانه مان، در مسیر مهجوریت زدایی از این کتاب آسمانی ثابت قدم باشیم.

 

 نظر دهید »
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • ...
  • 6
  • 7
دی 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
    1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30      

روزهای آفتابی...شبهای مهتابی

جستجو

موضوعات

  • همه
  • امام حسن عسکری علیه السلام
  • امام حسین
  • امام سجاد(ع)
  • بدون موضوع
  • دلنوشته
  • شهدا
  • عقاید
  • قرآن

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟

پیوندهای وبلاگ

  • قران وعترت
  • قرآن وعترت
  • کانال قرآن وعترت